Ter Steege Bouw Vastgoed

Hans ter Steege: 25 jaar in het hart van het familiebedrijf

Op 1 september 2021 was het 25 jaar geleden dat algemeen directeur Hans ter Steege zijn eerste baan kreeg bij Ter Steege. Binnen de organisatie werd dit – door corona – ingetogen gevierd, maar naar buiten bleef het stil. Tijd nu om alsnog het momentum te pakken. We kijken met Hans naar de jaren die voorbij gingen én die er aan komen.

Hij kan er van harte om glimlachen. Door zijn technisch-financiële opleiding heeft hij aanvankelijk de neiging om vooral processen en structuren belangrijk te vinden. De ervaring leert hem iets anders. “Het gaat om drie dingen: mensen, mensen en mensen. De goede mensen om je heen verzamelen. Je kunt niet alles alleen. Daar kwam ik al snel achter.”

Voor de leeuwen

Hans kreeg de mogelijkheid om voort te zetten wat door generaties voor hem is opgebouwd. Hij verdient achtereenvolgens zijn sporen als calculator/werkvoorbereider, vastgoed/gebiedsontwikkelaar, directeur Ter Steege Vastgoed Apeldoorn. In 2007 neemt hij de aandelen over van Ter Steege Bouw Vastgoed en wordt hij algemeen directeur van de Ter Steege Holding. ”Een bizarre timing. Vlak voor de beurskrach in New York. De jaren tussen 2008 – 2013 waren niet makkelijk. Maar we anticipeerden, gingen meer doen in renovatie en kozen voor meer geografische spreiding. Dat heeft ons de jaren daarna geholpen om verder te groeien in zowel omvang, spreiding als activiteiten. We zijn nog beter geworden in ontwikkeling en heel goed geworden in duurzame renovaties. Die beweging heeft onze organisatie gedreven en als één hechte club gemaakt.”

Hart voor erfgoed

Eén kenmerkende Ter Steege discipline is nog onbenoemd: de herontwikkeling van historisch erfgoed. “Ja, dat is toch een bepaalde voorliefde. Het is belangrijk wat we toevoegen in de omgeving. Een huis moet echt een thuis zijn. Kijk je naar waar mensen willen wonen, dan gaat het om drie dingen: locatie, locatie, locatie. Gebieden met erfgoed hebben al een hart. Dat is een veel mooier vertrekpunt dan wanneer je de locatie nog moet creëren in een weiland. Ik vind het heel mooi om te zien wat wij als Ter Steege daar mee doen.” Het behoud van het erfgoed past ook in de circulaire opgave van het bedrijf: “We zijn onderdeel van de maatschappij. Daar bouwen we letterlijk aan mee. Die rol willen we zo goed mogelijk oppakken.”

Denken in generaties

Die maatschappelijke betrokkenheid: ontspruit die ook aan het DNA van het familiebedrijf? “Deels wel, denk ik. We denken in generaties, niet in jaarcijfers. Dat wil niet per se zeggen dat dit bedrijf overgaat van generatie op generatie, maar de sfeer van het familiebedrijf moeten we koesteren. Dat helpt ons.” Hiermee ligt meteen het volgende onderwerp op tafel: de toekomst. Hoe ziet hij die? “Vroeger zeiden ze wel eens dat de mensen in de 19e eeuw veel meemaakten. De industriële revolutie. De introductie van de auto. Maar kijk eens wat de afgelopen jaren is gebeurd. De situatie waarin we nu zitten met corona hadden we drie jaar geleden niet normaal gevonden. En nu? We leren er al mee omgaan. Zo snel kan het gaan.“

De markt op de huid

“Dingen gaan wel veranderen. Ik ben bijvoorbeeld benieuwd of we dichter bij het werk gaan wonen of juist niet. Veel mensen willen nog altijd graag in de stad wonen. Met de huidige technologie kan dat ook gerust verder van je werk. Ontwikkelingen gaan steeds sneller. Daardoor moeten we steeds alerter zijn op hoe de markt zich gaat ontwikkelen. Toen corona begon, hebben we nagedacht over de mogelijke impact ervan. We hadden een paar scenario’s klaar liggen. Maar zoals het nu is gegaan: dat scenario zat er niet bij. Toch hebben we er op geacteerd. Het blijft een kwestie van monitoren en reageren. Ik kan de toekomst niet voorspellen. Dat kan niemand. Maar we kunnen zaken wel zo goed mogelijk blijven volgen.”

Bewust genieten

Hans maakt de cirkel rond met wiskundige precisie. Hij komt weer uit bij zijn vertrekpunt: mensen, mensen, mensen. “Je moet er open voor staan hoe anderen denken. Samen met anderen naar die markt kijken: wat zie je? Dat vind ik één van de mooie dingen aan mijn vak. Zeker, ik heb veel mogen leren in de afgelopen 25 jaar en daar ook de ruimte voor gekregen. De periode dat het slecht ging, was best zwaar, maar geeft ook een bepaalde bagage. Het maakt je sterker als mens. Ik geniet als het goed gaat, maar neem dat niet vanzelfsprekend. Het kan ook anders. Daar moet je alert op blijven.”

Mobiele versie afsluiten